Week 9 t/m 15
Door: joris & eefje
Blijf op de hoogte en volg Joris & Eefje
05 Mei 2011 | India, Madras
Lieve allemaal!
Hier eerst de link naar de foto's en het filmpje dat we gemaakt hebben voor de jongens, maar die we jullie niet willen onthouden. Ook staat er een nieuw sponsorfilmpje op onze website "www.straatkinderenindia.tk" (klikken op filmpjes, film 6):
https://picasaweb.google.com/jorisjan/Week9TM15Samenvatting?authkey=Gv1sRgCPLM39ODzZeAkQE#
http://www.youtube.com/watch?v=YsuyBYEbV3Y
Allereerst sorry het is alweer veel te lang geleden is dat we wat van ons hebben laten horen, maar we hebben het erg druk. Met Joris zijn stage gaat het erg goed. Hij zit nog steeds tussen de mensenmassa in de trein en geniet van de airco op zijn stage. Over drie en een halve week is hij klaar. Pff.. Elke keer als ik (Eefje) een verhaal wil typen, drijven mijn handen van het toetsenbord af. Het is hier nu 40 graden, maar het is niet eens de temperatuur waar we last van hebben. De luchtvochtigheid is vandaag 53% en bijna niet uit te houden. Het zweet loopt langs je benen en we hebben allebei erg veel last van hittebulten die heeel erg jeuken en branden.
Wat we jullie graag willen vertellen is dat we erg druk bezig zijn met het uitgeven van sponsorgeld. We hebben nu 5783,40 euro en het bedrag kan nog groeien. Dit alles was nog veel beter dan we hadden durven hopen en we kunnen daardoor ook een aantal belangrijke uitgaven doen voor de stichting.
Één keer in de week krijgen de jongens een stuk fruit van ons. Daarnaast halen we soms ballen en cricketbads waardoor de jongens weer hun energie kwijt kunnen in de sport. Ook hebben we het schoolbord opnieuw geverfd, maar naast deze kleine uitgaven hebben we ook wat grotere projecten aangepakt.
Allereerst gaan we met het geld het gebouw van Karunalaya brandveilig maken. Ook hebben we de binnenmuur van de buitenplaats laten beschilderen. Hier staat het verhaal op waarom sommige jongens op straat zijn gekomen en wat Karunalaya te bieden heeft. Zoals een oudere jongen hier vertelde, het is erg fijn voor hun om via de tekeningen te kunnen vertellen wat hun verhaal is. Daarnaast waren er een aantal spullen die dringend nodig waren zoals rijst, zeep, tandenborstels, tandpasta, onderbroeken, schoonmaakmiddel etc. De binnenkant van de eerste verdieping waar de jongens slapen, eten en leven wordt helemaal opgelapt door een likje verf.
Volgende week zijn er area dagen georganiseerd. Dit houdt in dat wij samen met de staff van Karunalaya de sloppenwijken in gaan om met de kinderen activiteiten te doen op het gebied van educatie. Dit is één van de projecten van het gedeelte van Karunalaya dat zich met het tegengaan van kinderarbeid bezig houdt. Deze dagen zullen tien dagen duren en zullen in verschillende wijken plaatsvinden. Wij zullen een groot gedeelte van deze dagen betalen.
Zoals jullie zien komt het geld op de goede plek en we zijn heel erg blij met het vertrouwen dat jullie ons allemaal gegeven hebben en natuurlijk jullie bijdrage.
De afgelopen weken heb ik (Eefje) meerdere projecten van Karunalaya bezocht en een aantal keren de sloppenwijken in geweest om meer van dit deel van India te zien. Het waren heftige, ongelooflijke dagen die ik nooit zal vergeten. Ze hebben me van meerdere kanten geraakt. De armoede, de rotzooi, de lieve mensen maar ook zeker de agressieve en boze mensen, de hongerbuikjes, de kinderarbeid… Als ik de verhalen ’s avonds aan Joris vertel, besef ik zelf pas vaak wat ik eigenlijk gedaan en gezien heb die dag. Je voelt je soms opgejaagd en mensen komen soms bedreigend over, maar daarnaast heb je zulke lieve, gastvrije mensen die trots zijn op hun ‘huis’ die je uitnodigen en alles van je willen weten. Onder begeleiding van stafleden zijn Marjolein en ik op pad gegaan. Karunalaya heeft een aantal avondschooltjes opgezet waar kinderen uit de sloppen les krijgen. Daar stonden we dan, tussen 40 kinderen en de staff zei: ‘Ze willen dat jullie gaan dansen of een liedje zingen.’ Uhh daar waren we niet op voorbereid.. Alle hoopvolle ogen waren op ons gericht. Ik denk dat daarom de ingevingen uit de lucht bleken te vallen. Na de Hoki Poki, Hoofd-schouders-knie-en-teen, Deze-vuist –op-deze-vuist en nog meer van dit soort fratsen, dacht ik ineens aan het liedje dat Joris die avond daarvoor aan het zingen was: ‘Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier’ (zijn manier om de heimwee naar een glaasje bier in de Walk inn te verbergen). En ja hoor, voor dat ik het wist, stond Marjolein en ik uit volle bord te zingen over bier met 40 kinderen in de polonaise. Ze vonden het geweldig en ik kreeg prachtige complimenten ‘Your song was beautifull’. Vanbinnen had ik het niet meer en met een big smile vertelde ik dat het een typisch Nederlands liedje was.
De volgende dag waren we op weg naar een wijk die gebouwd was voor tsunamislachtoffers. Ik was wat overdonderd door de sloppenwijken, maar dit was weer iets heel anders. De vrouw die ons rondleidde, hield constant haar handen voor haar gezicht. Daarna verontschuldigde ze zich omdat ze er zo uitzag. Haar lichaam was helemaal verbrand. We vertelde dat het ons echt niet uitmaakte en dat we heel erg blij waren dat zo’n vriendelijke vrouw ons haar wijk wilde laten zien. Ze glimlachte en vertelde ons dat de familie van haar man dit gedaan had want ‘er was een probleem in het huwelijk’. Haar schoonfamilie had haar dus in brand gestoken omdat de eer van de familie was aangetast. We stonden perplex en ik had gewoon nooit gedacht om echt zo dicht bij dit soort situaties te komen.
Daar loop je dan in een compleet andere wereld met naakte kinderen met rijstbuikjes, werkende kinderen, gehandicapte bedelaars en armoede.
Natuurlijk kun je en wil je van deze dingen niet altijd foto’s maken. Maar sommige mensen willen juist heel graag op de foto en dan wel met de hele familie wel 10 keer. Deze mensen hebben geen foto’s van zichzelf of van hun kinderen dus dat heb ik de foto’s uitgeprint en een paar dagen later zijn Joris en ik terug gegaan om de families de foto’s te geven. De hele buurt stond in een mum van tijd om ons heen en met een dankbaar gevoel gingen we weer naar huis.
Natuurlijk geven we ook nog steeds de dagelijkse lessen. De eerste paar keren komen de jongens met zichtbare tegenzin zitten (maargoed ze kwamen in ieder geval). Tenminste diegene zonder acute koorts of hoofdpijn haha. Maar na een aantal weken liepen de lessen goed. Ik had leuke grammarboekjes gevonden en heb de kinderen ingedeeld in groepen na niveau. 3 keer per week de ene groep en 3 keer de andere. Steeds meer jongens wilden deelnemen aan de lessen en het is zo leuk om de vooruitgang te zien! De boekjes zijn nu uit en we hebben certificaten uitgedeeld. De jongens waren zichtbaar trots en toonden de rest de diploma’s. Het is nu vakantie, maar omdat het zo leuk was, zal Eefje in de vakantie behaviorclass gaan geven over wat goed is en wat fout.
Daarnaast heeft Eefje iets gedaan wat we nooit had kunnen denken … Ze heeft dansles gegeven. Na veel uitstel en oefenen hebben Marjolein en Eefje een dans verzonnen en een week later stonden we voor de jongens. Ook hebben we al een aantal uitjes gehad. We zijn laatst met de jongens naar de dierentuin gegaan en ze vonden het echt geweldig. We houden nu veel waterspellen, een soort zeskamp en hebben wij Koninginnedag op een hele bijzondere manier gevierd.
Al vanaf de eerste dag wilden de jongens weten op welke dag wij “getrouwd” waren. Aangezien we altijd op koningendag vieren dat we 4,5,6 jaar verkering hebben, kozen we deze datum. Zelf hadden we voor deze dag al wat leuke dingen georganiseerd (Zo hebben we lekker eten laten aanrukken met een echte kok en zelfs een heuse bbq, spelletjes gedaan en een taart laten maken met onze naam er op), wat wij alleen niet wisten is dat de jongens ook het één en ander hadden verzonnen.
Om vier uur s’ nachts werden wij wakker van gebonk op deur. Bij het opendoen lagen er tekeningen met kaarsjes om heen in het pikken donker. Voor Eefje als cadeau (waarschijnlijke gejatte :)) nagellak en voor Joris een echt heuse puntenslijper. Om de hoek stond een jongen stiekem te kijken, die we daarna maar even goed bedankt hebben met ons ochtend hoofd.
Acht uur in de ochtend worden weer wakker van gebonk. Nou staat er een jonge aan de deur met een bosje bloemen (uit de tuin :)) om ons te feliciteren met ons 6 jarig huwelijk.
Toen wij om 9 uur nog niet beneden waren, werden we toch maar geroepen want nou kon het echt beginnen. Zo gauw wij beneden kwamen kregen we bloemenkransen om ons nek en een krans op ons hoofd. Bij binnenkomst in de zaal knalden alle confetti knaller uit heel Chennai in één keer waarna er een vrachtwagen bloemen en gouden snippers volgde. Het goud uit ons mond spugend ontvingen we de eerste (natuurlijk allemaal zelfgemaakte) cadeaus: kaarten, poppetjes, houdsnijwerkjes enz. Op het hoogte punt van het ritueel kreeg Joris een krans om met 5 liefdes duiven (Elke duif afzonderlijk gemaakt van stroomdraad wat er nog goed uit zag ook nog). Twee duiven vertegenwoordigen ons en alle jongens waren het er over eens dat er daarna twee meiden en één jongen zou komen (we wachten af:)). We hebben daarna een fantastische dag gehad en we hebben nog niet eerder zon dankbaarheid gevoeld vanuit de jongens. Iedereen had wel wat gedaan en ze waren oprecht gelukkig voor ons. Wat wel een beetje wrang voelde omdat we natuurlijk gelogen hadden. Na de BBQ lieten we de jongens een film zien (deze staat bovenaan met een link) met allemaal gemonteerde filmpjes van de jongens achter elkaar . De film werd met erg goede recensies ontvangen en had in de eerste week al een bezoekers record. (ze vonden het prachtig). Uitgeput onze kamer binnenlopend troffen we ons bed aan vol met bloementjes. De vrouw van Paul (de manager hier) had bedacht om onze nacht in te wijden als een echte eerste huwelijksnacht. De avond kon dus al niet meer stuk. Nadat we bij een illegale slijterij twee flesjes van de plaatselijke rum hadden gehaald zijn we nog even gaan zitten met Marjolein en Gina (nieuwe vrijwilligster). Een koninginnendag anders dan anders …maar deze zullen we nooit meer vergeten.
Hier eerst de link naar de foto's en het filmpje dat we gemaakt hebben voor de jongens, maar die we jullie niet willen onthouden. Ook staat er een nieuw sponsorfilmpje op onze website "www.straatkinderenindia.tk" (klikken op filmpjes, film 6):
https://picasaweb.google.com/jorisjan/Week9TM15Samenvatting?authkey=Gv1sRgCPLM39ODzZeAkQE#
http://www.youtube.com/watch?v=YsuyBYEbV3Y
Allereerst sorry het is alweer veel te lang geleden is dat we wat van ons hebben laten horen, maar we hebben het erg druk. Met Joris zijn stage gaat het erg goed. Hij zit nog steeds tussen de mensenmassa in de trein en geniet van de airco op zijn stage. Over drie en een halve week is hij klaar. Pff.. Elke keer als ik (Eefje) een verhaal wil typen, drijven mijn handen van het toetsenbord af. Het is hier nu 40 graden, maar het is niet eens de temperatuur waar we last van hebben. De luchtvochtigheid is vandaag 53% en bijna niet uit te houden. Het zweet loopt langs je benen en we hebben allebei erg veel last van hittebulten die heeel erg jeuken en branden.
Wat we jullie graag willen vertellen is dat we erg druk bezig zijn met het uitgeven van sponsorgeld. We hebben nu 5783,40 euro en het bedrag kan nog groeien. Dit alles was nog veel beter dan we hadden durven hopen en we kunnen daardoor ook een aantal belangrijke uitgaven doen voor de stichting.
Één keer in de week krijgen de jongens een stuk fruit van ons. Daarnaast halen we soms ballen en cricketbads waardoor de jongens weer hun energie kwijt kunnen in de sport. Ook hebben we het schoolbord opnieuw geverfd, maar naast deze kleine uitgaven hebben we ook wat grotere projecten aangepakt.
Allereerst gaan we met het geld het gebouw van Karunalaya brandveilig maken. Ook hebben we de binnenmuur van de buitenplaats laten beschilderen. Hier staat het verhaal op waarom sommige jongens op straat zijn gekomen en wat Karunalaya te bieden heeft. Zoals een oudere jongen hier vertelde, het is erg fijn voor hun om via de tekeningen te kunnen vertellen wat hun verhaal is. Daarnaast waren er een aantal spullen die dringend nodig waren zoals rijst, zeep, tandenborstels, tandpasta, onderbroeken, schoonmaakmiddel etc. De binnenkant van de eerste verdieping waar de jongens slapen, eten en leven wordt helemaal opgelapt door een likje verf.
Volgende week zijn er area dagen georganiseerd. Dit houdt in dat wij samen met de staff van Karunalaya de sloppenwijken in gaan om met de kinderen activiteiten te doen op het gebied van educatie. Dit is één van de projecten van het gedeelte van Karunalaya dat zich met het tegengaan van kinderarbeid bezig houdt. Deze dagen zullen tien dagen duren en zullen in verschillende wijken plaatsvinden. Wij zullen een groot gedeelte van deze dagen betalen.
Zoals jullie zien komt het geld op de goede plek en we zijn heel erg blij met het vertrouwen dat jullie ons allemaal gegeven hebben en natuurlijk jullie bijdrage.
De afgelopen weken heb ik (Eefje) meerdere projecten van Karunalaya bezocht en een aantal keren de sloppenwijken in geweest om meer van dit deel van India te zien. Het waren heftige, ongelooflijke dagen die ik nooit zal vergeten. Ze hebben me van meerdere kanten geraakt. De armoede, de rotzooi, de lieve mensen maar ook zeker de agressieve en boze mensen, de hongerbuikjes, de kinderarbeid… Als ik de verhalen ’s avonds aan Joris vertel, besef ik zelf pas vaak wat ik eigenlijk gedaan en gezien heb die dag. Je voelt je soms opgejaagd en mensen komen soms bedreigend over, maar daarnaast heb je zulke lieve, gastvrije mensen die trots zijn op hun ‘huis’ die je uitnodigen en alles van je willen weten. Onder begeleiding van stafleden zijn Marjolein en ik op pad gegaan. Karunalaya heeft een aantal avondschooltjes opgezet waar kinderen uit de sloppen les krijgen. Daar stonden we dan, tussen 40 kinderen en de staff zei: ‘Ze willen dat jullie gaan dansen of een liedje zingen.’ Uhh daar waren we niet op voorbereid.. Alle hoopvolle ogen waren op ons gericht. Ik denk dat daarom de ingevingen uit de lucht bleken te vallen. Na de Hoki Poki, Hoofd-schouders-knie-en-teen, Deze-vuist –op-deze-vuist en nog meer van dit soort fratsen, dacht ik ineens aan het liedje dat Joris die avond daarvoor aan het zingen was: ‘Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier’ (zijn manier om de heimwee naar een glaasje bier in de Walk inn te verbergen). En ja hoor, voor dat ik het wist, stond Marjolein en ik uit volle bord te zingen over bier met 40 kinderen in de polonaise. Ze vonden het geweldig en ik kreeg prachtige complimenten ‘Your song was beautifull’. Vanbinnen had ik het niet meer en met een big smile vertelde ik dat het een typisch Nederlands liedje was.
De volgende dag waren we op weg naar een wijk die gebouwd was voor tsunamislachtoffers. Ik was wat overdonderd door de sloppenwijken, maar dit was weer iets heel anders. De vrouw die ons rondleidde, hield constant haar handen voor haar gezicht. Daarna verontschuldigde ze zich omdat ze er zo uitzag. Haar lichaam was helemaal verbrand. We vertelde dat het ons echt niet uitmaakte en dat we heel erg blij waren dat zo’n vriendelijke vrouw ons haar wijk wilde laten zien. Ze glimlachte en vertelde ons dat de familie van haar man dit gedaan had want ‘er was een probleem in het huwelijk’. Haar schoonfamilie had haar dus in brand gestoken omdat de eer van de familie was aangetast. We stonden perplex en ik had gewoon nooit gedacht om echt zo dicht bij dit soort situaties te komen.
Daar loop je dan in een compleet andere wereld met naakte kinderen met rijstbuikjes, werkende kinderen, gehandicapte bedelaars en armoede.
Natuurlijk kun je en wil je van deze dingen niet altijd foto’s maken. Maar sommige mensen willen juist heel graag op de foto en dan wel met de hele familie wel 10 keer. Deze mensen hebben geen foto’s van zichzelf of van hun kinderen dus dat heb ik de foto’s uitgeprint en een paar dagen later zijn Joris en ik terug gegaan om de families de foto’s te geven. De hele buurt stond in een mum van tijd om ons heen en met een dankbaar gevoel gingen we weer naar huis.
Natuurlijk geven we ook nog steeds de dagelijkse lessen. De eerste paar keren komen de jongens met zichtbare tegenzin zitten (maargoed ze kwamen in ieder geval). Tenminste diegene zonder acute koorts of hoofdpijn haha. Maar na een aantal weken liepen de lessen goed. Ik had leuke grammarboekjes gevonden en heb de kinderen ingedeeld in groepen na niveau. 3 keer per week de ene groep en 3 keer de andere. Steeds meer jongens wilden deelnemen aan de lessen en het is zo leuk om de vooruitgang te zien! De boekjes zijn nu uit en we hebben certificaten uitgedeeld. De jongens waren zichtbaar trots en toonden de rest de diploma’s. Het is nu vakantie, maar omdat het zo leuk was, zal Eefje in de vakantie behaviorclass gaan geven over wat goed is en wat fout.
Daarnaast heeft Eefje iets gedaan wat we nooit had kunnen denken … Ze heeft dansles gegeven. Na veel uitstel en oefenen hebben Marjolein en Eefje een dans verzonnen en een week later stonden we voor de jongens. Ook hebben we al een aantal uitjes gehad. We zijn laatst met de jongens naar de dierentuin gegaan en ze vonden het echt geweldig. We houden nu veel waterspellen, een soort zeskamp en hebben wij Koninginnedag op een hele bijzondere manier gevierd.
Al vanaf de eerste dag wilden de jongens weten op welke dag wij “getrouwd” waren. Aangezien we altijd op koningendag vieren dat we 4,5,6 jaar verkering hebben, kozen we deze datum. Zelf hadden we voor deze dag al wat leuke dingen georganiseerd (Zo hebben we lekker eten laten aanrukken met een echte kok en zelfs een heuse bbq, spelletjes gedaan en een taart laten maken met onze naam er op), wat wij alleen niet wisten is dat de jongens ook het één en ander hadden verzonnen.
Om vier uur s’ nachts werden wij wakker van gebonk op deur. Bij het opendoen lagen er tekeningen met kaarsjes om heen in het pikken donker. Voor Eefje als cadeau (waarschijnlijke gejatte :)) nagellak en voor Joris een echt heuse puntenslijper. Om de hoek stond een jongen stiekem te kijken, die we daarna maar even goed bedankt hebben met ons ochtend hoofd.
Acht uur in de ochtend worden weer wakker van gebonk. Nou staat er een jonge aan de deur met een bosje bloemen (uit de tuin :)) om ons te feliciteren met ons 6 jarig huwelijk.
Toen wij om 9 uur nog niet beneden waren, werden we toch maar geroepen want nou kon het echt beginnen. Zo gauw wij beneden kwamen kregen we bloemenkransen om ons nek en een krans op ons hoofd. Bij binnenkomst in de zaal knalden alle confetti knaller uit heel Chennai in één keer waarna er een vrachtwagen bloemen en gouden snippers volgde. Het goud uit ons mond spugend ontvingen we de eerste (natuurlijk allemaal zelfgemaakte) cadeaus: kaarten, poppetjes, houdsnijwerkjes enz. Op het hoogte punt van het ritueel kreeg Joris een krans om met 5 liefdes duiven (Elke duif afzonderlijk gemaakt van stroomdraad wat er nog goed uit zag ook nog). Twee duiven vertegenwoordigen ons en alle jongens waren het er over eens dat er daarna twee meiden en één jongen zou komen (we wachten af:)). We hebben daarna een fantastische dag gehad en we hebben nog niet eerder zon dankbaarheid gevoeld vanuit de jongens. Iedereen had wel wat gedaan en ze waren oprecht gelukkig voor ons. Wat wel een beetje wrang voelde omdat we natuurlijk gelogen hadden. Na de BBQ lieten we de jongens een film zien (deze staat bovenaan met een link) met allemaal gemonteerde filmpjes van de jongens achter elkaar . De film werd met erg goede recensies ontvangen en had in de eerste week al een bezoekers record. (ze vonden het prachtig). Uitgeput onze kamer binnenlopend troffen we ons bed aan vol met bloementjes. De vrouw van Paul (de manager hier) had bedacht om onze nacht in te wijden als een echte eerste huwelijksnacht. De avond kon dus al niet meer stuk. Nadat we bij een illegale slijterij twee flesjes van de plaatselijke rum hadden gehaald zijn we nog even gaan zitten met Marjolein en Gina (nieuwe vrijwilligster). Een koninginnendag anders dan anders …maar deze zullen we nooit meer vergeten.
-
05 Mei 2011 - 19:28
Merel (batjas):
Eefje & Joris!
Super super leuk om weer wat van jullie te horen.
Wat een aangrijpend verhaal hoor.. Echt ongelovelijk wat jullie daar mee maken. Het is niet voor te stellen vanuit hier!
Echt heel erg goed wat jullie daar allemaal doen. Ben trots op jullie ;)
Liefs Merel -
05 Mei 2011 - 19:59
Marion:
Lieve Eefje en Joris
Bij deze van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk.
Misschien een idee om voort te zetten als jullie terug zijn? haha -
05 Mei 2011 - 20:50
Agnetha..:
Super om van jullie te horen! Wat een verhaal..!! Zo te horen doen jullie super leuke dingen van het geld... ze zullen jullie missen, dat weet ik zeker! xx -
06 Mei 2011 - 10:35
Evelien:
Wauw wat mooi!! Zit met tranen in mijn ogen te lezen! Wat een bijzondere ervaring moet dat zijn geweest jullie huwelijk! ;) haha! Gaaf joh!
En wat ontzettend gaaf maar ook super heftig zeg wat jullie omschrijven van die sloppenwijken! Dat je iemand zo blij kunt maken met een foto zeg!
Echt super leuk om te lezen wat voor goeds jullie allemaal wel niet met het geld doen zeg!!
Het klinkt super heftig allemaal, maar wel echt super dankbaar werk wat jullie daar verzetten!
Wat zullen ze jullie gaan missen! Geniet er nog maar van zolang het kan!
Ik hoop dat jullie het allemaal nog een beetje trekken! Een dikke knuffel en kus voor jullie!! XX -
06 Mei 2011 - 11:30
Pleun:
Hee Joris & Eefje,
Leuk verhaal!
Weer een hoop meegemaakt ...
Mooie dingen ook
Ga straks nog het filmpje kijken.
Kus pleun
En natuurlijk gefeliciteerd met jullie 6jarige huwelijk! -
06 Mei 2011 - 17:02
Pleun:
mooi filmpje! -
07 Mei 2011 - 10:27
Yvonne (moeder):
Dag lieve Eefje en Joris
Ik ben trots op jullie.
Jullie denken zo goed na waaraan het geld uitgegeven moet worden.
Niet alleen de jongens maar ook Karunalaya heeft nog lang heel veel plezier van de uitgaven die jullie doen.
Fijn dat de jongens nu echt laten zien dat ze het super vinden dat jullie er zijn. Dat zegt meer dan een officieel compliment van de medewerkers.
Sterkte met de jeuk en we zien elkaar weer op skype!
Iedereen die hier een reactie plaatst wil ik even zeggen: Heel fijn dat jullie dat doen want dat kunnen Eefje en Joris wel gebruiken. Lekker even iets horen van vrienden en familie is erg belangrijk!
-
08 Mei 2011 - 20:18
Mark En Reneé:
Hé toppers!
Wat maken jullie daar veel mee zeg, eigenlijk onbeschrijflijk! Wij hebben natuurlijk een aantal leuke feestjes gehad, waarbij we meerdere keren aan jullie moesten denken (toch anders zonder jullie)!En inderdaad wat doen jullie dankbaar en zwaar werk. Let goed op jullie zelf, aangezien jullie ook nog rond gaan trekken! Wij blijven jullie natuurlijk volgen.Groetjes en blijf genieten van elkaar in India! -
09 Mei 2011 - 17:45
Marlies Ten Haaf:
Hallo Eefje & Joris,
Leuk om weer iets van jullie te horen!
Heel erg indrukwekkend allemaal.
Wat een levenservaring!
En proficiat met jullie 6-jarig "huwelijk". Succes verder en heel veel lieve groetjes van Herm, Ellen, Pim en Marlies -
10 Mei 2011 - 11:07
Jelle En Elze:
wohw wat een leuk verhaal. Alweer 6 jaar getrouwd!! wat gaat de tijd snel he! :D
wij hebben laatst onze 5 jaar mogen vieren (met een BBQ bij Evelien thuis) maar dat van jullie overtreft dan toch (baas boven baas :P ) aan de verhalen te lezen gaat alles echt top! heel goed wat jullie allemaal met het geld doen! wat een inzet!
Heel veel plezier nog! en laat snel weer wat van jullie horen!
XX -
10 Mei 2011 - 13:02
Bernice:
Heyhey lieve Eefje en Joris,
Echt een geweldig verhaal! En jullie echt al 6 jaar samen (getrouwd;)). Jemig Gefeliciteerd nog!;) En wat ontzettend lief en leuk van wat die jongens allemaal gedaan hebben! Natuurlijk doen jullie ook zoveel voor hen, jullie mogen echt trots zijn op julliezelf:).
Maar wat een heftige verhalen ook.. Echt een andere wereld ja..
Maar allebei nog heel veel succes, plezier, sterkte enz. gewenst! En genieten he!
Liefs Bernice -
10 Mei 2011 - 15:11
Laura Lumker:
Leuk verhaal!Succes nog..
P.s. Joris: Twente heeft de beker!
En misschien zondag ook de landstitel;) -
11 Mei 2011 - 20:46
Daphne:
Wauw, wat een leuk filmpje! Mooi gemaakt Joris. En een fantastisch aandenken aan de jongens als jullie weer terug zijn. Het verhaal en de foto's zijn zoals vanouds weer heel mooi. Het blijft fantastisch om te lezen wat jullie allemaal meemaken daar. Liefs, Daphne (en de rest van de Ten Haafjes uit Ottersum) -
15 Mei 2011 - 11:36
Suzan Luttikhold:
Heej Eefje en Joris,
lees jullie verhalen elke keer maar reageer eigenlijk nooit :p Maar nu moet ik toch echt even reageren, want wat een mooi verhaal zeg! Wat maken jullie ontzettend veel mee en zoals hier al meer gezegd: wat een heftige dingen ook. Gelukkig ook dingen zoals jullie zogenaamde bruiloft. Wat lief van die jongens! Nou nog heel veel succes en de complimenten trouwens met wat jullie van het geld doen! Goed bezig! Veel plezier met rondtrekken straks! -
18 Mei 2011 - 10:35
Oma Van Eefje:
Lieve Eefje en Joris
Na jullie verhaal weer eens gelezen te hebben en alles tot me door te laten dringen, word ik helemaal warm van binnen.Ben natuurlijk helemaal trots dat ik oma mag zijn van dit stel ongelooflijk wat jullie daar doen .Ik blijf jullie volgen.
Een dikke knuffel voor jullie beide.
XXOma en Opa natuurlijk. -
22 Mei 2011 - 20:29
Jos Van Wier:
Hoi Joris en Eefje,
We zijn behoorlijk onder de indruk over jullie belevenissen. Wat een leven hebben jullie daar. Wat een verrijking en ervaring in jullie leven. En wat zijn jullie goed bezig!!!
Joris, we willen je ook alvast feliciteren met je verjaardag, maak er een bijzondere dag van en laat svp weten hoe jou verjaardag gevierd is. Want feesten kunnen ze daar ook, dit hebben we mogen lezen over de viering van jullie"trouwdag"
Veel liefs van Dick, Celine, Patriek en Jos. -
27 Mei 2011 - 07:43
Oom Wilfried :
Dag Joris,
Gefeliciteerd met je verjaardag. Nog 75 dagen wachten op je feestje zie ik. Ik kom wel.
Goede reis verder en ook groetjes aan Eefje.
-
27 Mei 2011 - 11:55
Tante Jeannet:
Hoi Joris en Eefje. Ik heb net jullie laatste filmpje bekeken. Mooi hoor, jullie doen daar goed werk. Ze zullen jullie daar nog gaan missen. Joris, Gefeliciteert met je verjaardag.Feestje houden we wel tegoed. Groetjes -
27 Mei 2011 - 20:22
Yvonne:
JORIS
(en Eefje natuurlijk ook)
PROFICIAT MET JE VERJAARDAG!!!
van ons allemaal
Jacques Yvonne Wouter Silke -
27 Mei 2011 - 20:48
Nardi En Jan:
Lieve Joris
GEFELICITEERD
We hebben al een mail en een sms-je jou kant op gestuurd ,zondag gaan we skypen maar het meest zien we er na uit om je over 8 weken een dikke knuffel te geven
We gaan er van uit dat Eefje dat wel even van ons over neemt
Veel liefs Jan en Nardi
-
28 Mei 2011 - 18:14
Anke:
Hallo Eefje en Joris
Joris allereerst gefeliciteerd met je verjaardag . Leuk om die reisverslagen van jullie te lezen. Nog even en dan gaan jullie rondtrekken.
Heel plezier nog.
Groeten van ons allemaal.
Anke
-
29 Mei 2011 - 10:42
Oma:
Hallo Joris en Eefje
Joris ik zie dat je 2 dagen geleden jarig bent geweest.Als nog van harte gebeliciteerd van ons,en natuurlijk nog vele jaren.
groetjes en een dikke knuffel
Opa en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
