Laatste week bij Karunalaya
Door: joris & eefje
Blijf op de hoogte en volg Joris & Eefje
02 Juni 2011 | India, Madras
Hoi allemaal,
Voor ons eindfilmpje over het kamp en om te zien wat de uiteindelijke uitgaven zijn, hier een filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=rBDEkHNhvaA
Voor de foto's van deze weken:
https://picasaweb.google.com/jorisjan/LaatsteWekenKarunalaya?authkey=Gv1sRgCPe17ee0s9SrQQ#
We zijn nou in de laatste week aangekomen dat we op Karunalaya zijn. Zondag vroeg in de ochtend vertrekken we naar Varanasi en dan begint onze reis door India. Beide zijn we nou onze stage aan het afronden wat nogal veel werk met zich mee brengt. Daarnaast hebben we ook nog de verantwoording naar sommige sponsoren die deze dagen verstuurd moet worden. Al met al erg druk. Er hangt een lange checklist met punten op onze kamer die maar veel te traag korter wordt. Ook zijn we niet meer gewent aan zoveel structuur in die land van chaos dus we voelen nou niet echt de druk. Gelukkig hebben we ook de laatste weken nog veel leuke dingen kunnen doen met de jongens en met ons tweeen.
Twee weken geleden zijn we een soort van Activiteiten dagen begonnen. De jongens kregen een presentatie voorgeschoteld met een beamer (die Karunalaya opeens bleek te hebben) waarin ze te horen kregen dat we de laatste weken toch nog behoorlijk wat van plan waren. In de de laatste weken hebben we verschillende activiteiten gedaan (naast het gewone programma) zoals: Behaviorclass, Bodycombat, Yoga, Schilderen en we zijn begonnen met een correnspondentie tussen de straatkinderen en een Duitse basisschool klas. Dit was een idee van een nieuwe Duitse vrijwilligster. Een erg leuk idee wat ook erg goed loopt, maar het heeft alleen wat praktische problemen. Er zijn al 15 jongens geweest die een brief hebben geschreven, maar hiervan is de helft al weer vertrokken (weggelopen of terug naar de ouders). Niet echt een vast cluppie dus.
Er was altijd nog 1 plek in de buurt van Chennai waar wij erg graag naar toe wilde. Dit was de stad Ponducherry. Een ingedut Frans kust plaatsje (was vroeger van de fransen) met er dichtbij “Aoroville”. Dit is een soort van sekte dat in het midden van hun gebied een grote ronde gouden bol heeft gebouwd met hierin de grootste cristal ter wereld (gesponsort door Swarrofski). Hoeveel de stad zelf niet heel veel voorstelde hebben we er een scooter gehuurt en het hele gebied rond getuft. Alleen het verkeer is al een avontuur dus we hebben ons wel vermaakt. Binnen dit oud franse stadje zijn nog steeds mensen die frans spreken en er waren dan ook heerlijke restaurantjes en bakkerijtjes te vinden. Vijf kilo zwaarder vertrokken we terug naar Chennai.
Hier aangekomen konden we gelijk door naar het kamp. 5 uur lang met 60 Kinderen in een overvolle bus door de hitte is geen pretje, maar bij aankomst lag er een heerlijk bedje voor ons klaar. Het was alleen een 1 persoons bed (voor Indiers dus de benen van joris staken er uit) voor ons tweeen en de matras zouden wij gebruiken als deken. Maar we mochten niet klagen want toen wisten we nog niet dat het er stikte van de schorpioenen en andere freeky insecten. Hier kwamen we de laatste nacht achter. Het kamp was helemaal geweldig. We moesten een paar sessies vullen voor de jongens en konden voor de rest gewoon mee doen. De verjaardag van Joris werd met een ceremonie en valse trompetten gevierd tijdens het hijsen van de vlag. Er stond alweer een mooie bloemenkrans te wachten en het favoriete gerecht werd ingeslagen: alles met kip :) want dat is het enige vlees dat ze hier eten. Gelukkig hadden we ook een beetje vrije tijd zodat we gedwongen werden om met de oudere jongens cocosnoten en andere vruchten uit de bomen te hakken. Als apen vlogen ze de bomen in met hakmessen zo groot als je onderarm, maar de vruchten waren gevaarlijk lekker.
Zaterdag voor vertrek gaan we nog 1 keer naar een pretpark met de jongens en dan is het tas inpakken. We zullen de jongens en Karunalaya nooit vergeten en we hebben hier een fantastische tijd gehad.
Groetjes Eefje en Joris
Voor ons eindfilmpje over het kamp en om te zien wat de uiteindelijke uitgaven zijn, hier een filmpje:
http://www.youtube.com/watch?v=rBDEkHNhvaA
Voor de foto's van deze weken:
https://picasaweb.google.com/jorisjan/LaatsteWekenKarunalaya?authkey=Gv1sRgCPe17ee0s9SrQQ#
We zijn nou in de laatste week aangekomen dat we op Karunalaya zijn. Zondag vroeg in de ochtend vertrekken we naar Varanasi en dan begint onze reis door India. Beide zijn we nou onze stage aan het afronden wat nogal veel werk met zich mee brengt. Daarnaast hebben we ook nog de verantwoording naar sommige sponsoren die deze dagen verstuurd moet worden. Al met al erg druk. Er hangt een lange checklist met punten op onze kamer die maar veel te traag korter wordt. Ook zijn we niet meer gewent aan zoveel structuur in die land van chaos dus we voelen nou niet echt de druk. Gelukkig hebben we ook de laatste weken nog veel leuke dingen kunnen doen met de jongens en met ons tweeen.
Twee weken geleden zijn we een soort van Activiteiten dagen begonnen. De jongens kregen een presentatie voorgeschoteld met een beamer (die Karunalaya opeens bleek te hebben) waarin ze te horen kregen dat we de laatste weken toch nog behoorlijk wat van plan waren. In de de laatste weken hebben we verschillende activiteiten gedaan (naast het gewone programma) zoals: Behaviorclass, Bodycombat, Yoga, Schilderen en we zijn begonnen met een correnspondentie tussen de straatkinderen en een Duitse basisschool klas. Dit was een idee van een nieuwe Duitse vrijwilligster. Een erg leuk idee wat ook erg goed loopt, maar het heeft alleen wat praktische problemen. Er zijn al 15 jongens geweest die een brief hebben geschreven, maar hiervan is de helft al weer vertrokken (weggelopen of terug naar de ouders). Niet echt een vast cluppie dus.
Er was altijd nog 1 plek in de buurt van Chennai waar wij erg graag naar toe wilde. Dit was de stad Ponducherry. Een ingedut Frans kust plaatsje (was vroeger van de fransen) met er dichtbij “Aoroville”. Dit is een soort van sekte dat in het midden van hun gebied een grote ronde gouden bol heeft gebouwd met hierin de grootste cristal ter wereld (gesponsort door Swarrofski). Hoeveel de stad zelf niet heel veel voorstelde hebben we er een scooter gehuurt en het hele gebied rond getuft. Alleen het verkeer is al een avontuur dus we hebben ons wel vermaakt. Binnen dit oud franse stadje zijn nog steeds mensen die frans spreken en er waren dan ook heerlijke restaurantjes en bakkerijtjes te vinden. Vijf kilo zwaarder vertrokken we terug naar Chennai.
Hier aangekomen konden we gelijk door naar het kamp. 5 uur lang met 60 Kinderen in een overvolle bus door de hitte is geen pretje, maar bij aankomst lag er een heerlijk bedje voor ons klaar. Het was alleen een 1 persoons bed (voor Indiers dus de benen van joris staken er uit) voor ons tweeen en de matras zouden wij gebruiken als deken. Maar we mochten niet klagen want toen wisten we nog niet dat het er stikte van de schorpioenen en andere freeky insecten. Hier kwamen we de laatste nacht achter. Het kamp was helemaal geweldig. We moesten een paar sessies vullen voor de jongens en konden voor de rest gewoon mee doen. De verjaardag van Joris werd met een ceremonie en valse trompetten gevierd tijdens het hijsen van de vlag. Er stond alweer een mooie bloemenkrans te wachten en het favoriete gerecht werd ingeslagen: alles met kip :) want dat is het enige vlees dat ze hier eten. Gelukkig hadden we ook een beetje vrije tijd zodat we gedwongen werden om met de oudere jongens cocosnoten en andere vruchten uit de bomen te hakken. Als apen vlogen ze de bomen in met hakmessen zo groot als je onderarm, maar de vruchten waren gevaarlijk lekker.
Zaterdag voor vertrek gaan we nog 1 keer naar een pretpark met de jongens en dan is het tas inpakken. We zullen de jongens en Karunalaya nooit vergeten en we hebben hier een fantastische tijd gehad.
Groetjes Eefje en Joris
-
02 Juni 2011 - 19:09
Marlijn:
Hoi Joris en Eefje, vol bewondering hebben we jullie gevolgd. Echt geweldig wat jullie hebben gedaan!! Het zal wel moeilijk zijn om afscheid te nemen van de kinderen daar. Sterkte ermee en veel plezier de laatste 2 maanden met jullie verdere reis. Casper en Tristan zijn nu in Nepal en gaan over een paar dagen door naar India. Doe ze de groeten en een dikke kus als je ze tegenkomt! -
02 Juni 2011 - 19:59
Daphne:
Fantastisch wat jullie allemaal hebben bereikt en beleefd daar. Heel veel plezier met jullie reis. Geniet ervan met z'n tweetjes! Liefs uit Nijmegen -
05 Juni 2011 - 09:01
Reneé:
Hallo allebei,
Jullie hebben mail :P!Lekker genieten samen en blijven schrijven hé? :P
Ik blijf jullie volgen!
x -
05 Juni 2011 - 09:08
Reneé:
Btw: Super leuk filmpje en jullie hebben geweldige uitgaven gedaan voor de jongens, helemaal top!x -
05 Juni 2011 - 22:23
Ingrid:
Dag Eefje en Joris,
Als ik het goed begrijp zijn jullie inmiddels aan jullie reis door India bezig. Het afscheid zal wel moeilijk zijn geweest, maar de afgelopen tijd hebben jullie veel voor de jongens gedaan. Zij zullen dit alles, net als jullie, niet vergeten. Heel veel plezier en succes daar en pas goed op elkaar.
Groetjes ook van Remco. Veel liefs, Ingrid. -
07 Juni 2011 - 09:40
Pleun:
hee eefje & joris,
inmiddels zijn jullie denk ik al aan het reizen ...
leuk fimpje!
leuk om te zien waar al het geld naar toe is gegaan.
geniet van het reizen
tot in nederland!!
liefs pleun -
10 Juni 2011 - 11:02
Marion:
Ik denk dat jullie gemengde gevoelens hebben gehad bij het afscheid. Deze ervaring neemt niemand jullie af.
En dan nu genieten van jullie vrijheid. Jullie hebben het meer dan verdient.
kus Marion -
15 Juni 2011 - 17:33
Luc:
Zo, en dan nu lekker genieten van de vakantie. Geniet ervan met een flinke bagage aan ervaringen. -
17 Juni 2011 - 21:23
Yvonne/mama:
Hé Eefje en Joris
Wat een prachtig filmpje van de Boys van Karunalaya. Ik werd er stil van en dacht terug aan de weken dat wij bij jullie op bezoek waren. Het lijkt nog zo dichtbij en heeft heel veel indruk op ons gemaakt. We denken met warme gevoelens aan de mensen in India en vooral aan de Boys van Karunalaya terug.
De foto's van jullie reis zijn ook heel erg mooi en ik hoop dan ook dat jullie de moeilijke ervaringen zoals die verschrikkelijke voedselvergiftiging en Agra snel achter jullie kunnen laten en de komende tijd alleen nog maar kunnen genieten van elkaar en allles wat India en misschien Nepal of Tibet te bieden heeft.
Jullie zullen alles hier in Nederland af en toe best missen ...ik bedoel, een Terrasje met vrienden en vriendinnen enz is natuurlijk supergezellig..maar als jullie terug zijn is het snel weer als vanouds.
India en vooral de mensen daar zijn heel speciaal en deze ervaring maak je misschien maar eens in je leven mee! Geniet, geniet en.....hopelijk zonder weer ziek te worden.
Wacht met de volgende Big Mac tot in Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
